อันไฟทรวงช่วงชีวัน
เฝ้าแผดเผาวิญญาณ คลำคลางภาพมารยา
มันเผาไหม้ ใจนิจจา
เร่าร้อนเสน่หา จนอุรารอนราญ
อันเพลิงกัลป์นั่นปะไร
ช่างแผดเผาเราไป จนใจประลัยลาญ
ยังเหลือกาก ซากวิมาน
เซ่นทรวงดวงวิญญาณ ทรมานรักใคร่
เกิดชาตินี้
ฉันมีรักเพียงฝันใฝ่
ชาติหน้าฟ้าใด
ขอรักเธอใหม่ ในภพโสภี
เชิงตะกอนก่อนจบกรรม
เมื่อสิ้นแสงเพลิงธรรม ปลงกรรมคร่ำราคี
วานพระสวด กรวดน้ำที
ให้ผีพรายโลกีย์ มีวิมานรักใหม่
(ซ้ำทั้งหมด)
|