(ญ.เดี่ยว) โอ้สวีแดเจ้าเอ๋ย เราเคยเห็น
ทุกเช้าเย็นเห็นอยู่ไม่รู้หน่าย
เราจำจากเจ้าไปแต่เพียงกาย
แด่ทรวงภายในใจยังฝังคนึง
(หมู่ หญิง) ยามสายลมหนาวพราวพริ้วไหว
สวีแดตระการซ่านไหวให้ซาบซึ้ง
ยอดเจ้าขาวบริสุทธิ์ผุดตราตรึง
เจ้าฝันถึงคนึงใฝ่ไม่เว้นวัน
(ญ.เดี่ยว) เมื่อเราจะพรากจากเจ้าเหงาดวงจิต
เฝ้าแต่คิดครวญใคร่ใจสะท้าน
ต่อแต่นี้แล้วถึงจึงแห่งการ
จำผันผ่านเจ้าไปใจอาวรณ์
(หมู่ หญิง ) เมื่อเราจะพรากจากเจ้าเหงาดวงจิต
เฝ้าแต่คิดครวญใคร่ใจสะท้าน
ต่อแต่นี้แล้วถึงจึงแห่งการ
จำผันผ่านเจ้าไปใจอาวรณ์
|
