ลา....ขอลาไปก่อน ( อุดรพิทยานุกูล ) ใจพวกเรานี้เทิดทูน
แสนจะอาดูรน้ำตาเพิ่มพูนรินไหลก่อนลา
จำ....ขอจำใจจาก (พรากกันแล้วดวงชีวา ) จนกว่าจะหวนคืนมา
พบเห็นดวงหน้าเพื่อนเก่าอีกครา ไม่ช้าแน่นอน
จากกันนั้นเพียงจากก็แต่กาย หัวใจมิวายได้แต่รอนรอน
ก่อนลาเห็นดวงหน้าอาวรณ์ ไม่อยากจำจร สายตาทอดถอนอารมณ์
ขวัญ...ชาว...น้ำเงินชมพู (จะอยู่ที่ใดรู้กัน ) ยามเจอะเจอซึ้งสัมพันธ์
คบเพลิงจำมั่นช่วยส่องชีวันสร้างสรรค์พวกเรา
|
