ค่อนรุ่งลงแล้วแก้วตา
พาดวงวิญญาข้าร่ำหา
ว่าเธอนั้นสัญญาจะกลับมา
ในเวลารุ่งผ่านตราบชั่ววันฉันเฝ้าเธอมา
ค่อนรุ่งผ่านไปมากแล้ว
โอขวัญแก้วใยร้างรา
หากเธอลืมสัญญาไม่ปรารถนา
ดังวาจาเหมือนว่าเศร้าอุราน้ำตาร่วงริน
*เราเคยร่วมสม
ชื่นชมสมใจจนสิ้น
เคยแนบอยู่รู้เพียงกลิ่นไอสมใจถวิล
แล้วเธอก็ผินไปจากใจ
ค่อนรุ่ง รุ่งฟ้าใกล้สาง
น้ำค้างพรมพร่างสะท้านเยือกกาย
แผ่นดินนี้ นี้จงลิขิตรักไว้
ว่าดวงใจฉันไม่เปลี่ยนแปรไปเหมือนใจเธอ
(ดนตรี แล้วซ้ำ*)
|
