(ญ) ดอกเอยดอกฟ้า ดอกไม้เทวาดอกฟ้างามครัน
ดอกฟ้าลาวัณย์ ชาวฟ้าพากันต่างฝันฝักใฝ่
แต่ปวงดอกฟ้าเป็นของเทวา ชาวฟ้าพอใจ
ความรักอาลัย ดอกฟ้าเต็มใจรักจะให้ดินชม
แต่เกียรติดอกฟ้าอยู่สูงเกินกว่ายอมพร่าตัวตรม
ดินชมจะสม ควรเพียงสอยชมอย่าข่มเกียรติหม่น
หากดินนำพา ไม่สอยลงมาดอกฟ้าใจจน
ดอกฟ้าเมืองบนอยู่สูงเกินคน ไหนจะหล่นโรยลง
(ช) ดอกเอยดอกฟ้า ดอกไม้เทวาอยู่ฟ้าสุดส่ง
ลดใจรักลง ตัวนั้นไม่ปลงทิ้งวงศ์เหินมา
อกดินรำพัน ใช่ชั้นเดียวกัน ศักดิ์สรรค์ต่ำกว่า
แหงนมองสองตา ไม่โน้มลงมา สุดมือจะคว้าชมใจ
มองสูงส่งเกินตา เอื้อมมือสูงกว่าใดๆ
ต่อตายแล้วมาเกิดใหม่ร้อยพันชาติใดไฉนได้แต่คอย
หากว่าดอกฟ้าไม่โน้มลงมาจากฟ้าสักหน่อย
หวังดินเหินลอย ดินนั้นจะคอย จะลองเอื้อมสอยดูที
|
