เดินอยู่เดียว เปลี่ยวใจหาใครเคียงข้าง
สุดอ้างว้างกลางไพร โขดเนินไศลไกลกว้าง
เหล่าสกุณาพาผกโผบินกลับรัง
นกเอ๋ยข้ายังไร้คู่เคียงอยู่เดิน
เฉื่อย เฉื่อย เฉื่อย ลมปลิว
หวิว หวิว ยอดไผ่โอน ...
อ่อนโยนพลิ้วไป
คล้ายพัดใจให้เพลิน ...
หากแม้นเธออยู่พาเที่ยวเดิน
โขดเขินคงดั่งแดนสุขสันต์
เด่นดวงดาวไฉไล แข่งประกายแสงนวล
สุขแสนชวนให้ใฝ่ฝัน
แว่วเรไรร้องครวญ กรีดให้ชวนคิดไป
ดั่งเสียงใครมากู่ครวญ
เงาพฤกษ์มัวหมองหม่นมืดสลัว
กลัวนึกกลัวพาหวั่นหวาดใจหวน
เคยเดินอยู่คู่น้องคอยชี้ชวน
ควรหรือมาจากพรากห่างไกลให้ฉันตรม
(ร้องสองเที่ยว)
|
