เหลือจะทนทุกข์ทรมาน
รักเก่าร้าวรานมาเนิ่นนานหลายปี
เฝ้าขื่นขมระทมทวี
เกิดมาชาตินี้ช่างมีแต่เคราะห์และกรรม
เหลือจะลืมรักตรึงใจเตือน
รักไม่ลบเลือนเตือนติตใจฉันจำ
เศร้าสุดฝืนจำกลืนระกำ
ต้องชอกต้องช้ำคร่ำครวญอยู่ทุกวันคืน
*โอรักช่างทรมาน
เจ็บปวดใดปานเมื่อรักรานรสชื่น
รักช่างไม่ยั่งไม่ยืน
รักกลายเป็นอื่นจะเรียกรักคืนจากใคร
เหลือแต่รอยช้ำพาอาวรณ์
รักที่ร้างจรคอยบั่นทอนหัวใจ
กลุ้มดังสุมเพลิงรุมฤทัย
ชีพสิ้นเมื่อไรก็คงจะพ้นเวรกรรม
(ร้องซ้ำตั้งแต่ *)
|
