ห่างไกลออกไปสู่ธารใจไร้ฟ้าฝั่ง
มันร้างไปทั้งที่อาวรณ์หวังหวานชื่น
มันลอยเลื่อนไปกับวันและคืน
เหลืออยู่แต่เราเฝ้ายืน ฝืนสั่งธารรักให้ไหลคืนมา
ห่างไปห่างไปสู่แดนใดโน้นไหนเล่า
จะร้องจะเร้าสั่งธารวานน้ำถามท่า
จะมองเหม่อดูหมู่เมฆเคลื่อนคลา
ฝันใฝ่ไปไกลสุดตา หาริ้วรอยเหลือเผื่อมี
สวาทเพียงเธอจากจิตใจจริง
ถึงแม้ใครเขาช่วงรักจริงจากใจดวงนี้
จะทนรับกรรมประจำชีวี
ขอร้างเธอด้วยรักที่พอมีศักดิ์ศรียิ่งใหญ่
จะรอจะคอยปล่อยใจไปโพ้นฟ้ากว้าง
จะรักจะร้างอย่างทูนถนอมรักใคร่
จะวอนกราบวานสั่งธารเรื่อยไป
ขอให้แก้วตากลับใจย้อนไปตามเสียงสั่งธาร
|
