อกเอยอาลัยหัวใจจะขาดรอน
อาวรณ์เหลือเอ่ย
ถิ่นเทาเทาแดงเอ๋ยเคยสุขทุกวัน
ก่อนยังเคยเห็นกลับเพียงฝัน
ฝันความหลังเก่าหลอนใจเราเหลือเกินข่มใจ
สระเย็นและใสสนไกวยามโบกลม
ลั่นทมสะอื้น
ชุ่มชื่นสุขล้ำยามหักรักเลือน
วากย์ใจใจหายดั่งมีใครเฉือน
เผาใจจนไหม้ศรีตรังไกวไหวโอนโยนช่อ
ถึงยามจำไกล สุดเอ่ยอาลัย ฝืนลาน้ำตาไหลคลอ
มิตรเอ๋ยไกลกัน ห่างกันเพียงรอ ฝันรอวันกลับหลังเยือน
กล่าวคำอำลาโศกาเพียงขาดใจ
รักไปไกลห่าง
เดียวดายใจหมางเกินหักรักเลือน
วากย์ใจใจหายดั่งมีใครเฉือน
เผาใจจนไหม้ประสานมิตรไกลแล้วลา ลาก่อน.
|
