เหมือนเป็นบุญที่เกื้อหนุนสองเรามาเจอะกัน
หัวใจไหวหวั่นจึงผมผูกพันเข้านั้นดังต้องมนต์
หนังเรื่องใหญ่กว่าเรื่องไหนล้นไปด้วยผู้คน
เหมือนเทพช่วยดลเสกรักเป่ามนต์กุศลได้ใกล้กัน
ได้นั่งชิดชิดกันใกล้ใกล้
เหลือบตาแลไปเมื่อใดเมื่อนั้น
ก็ได้พบเธอมองจ้องฉัน
สายตาสบกันร่ำไปร่ำไป
ฉันมองดูก็ได้รู้ว่าเธอนั้นต้องใจ
เสียดายยิ่งใหญ่เมื่อหนังจบไปเราไซร้ก็จากกัน
(*) คิดคอยอยู่อยากจะรู้เมื่อใดได้เจอะกัน
นับคืนคอยวันคอยรักผูกพันจนฝันไม่สร่างซา
หนังเรื่องใดเข้าโรงไหนหาไปจนเมื่อยตา
คิดภาวนากุศลช่วยพาเมตตาให้เจอะเธอ
เจอะอีกครั้งให้เรานั่งใกล้
และเอ่ยความในล่ะเช่นใจอยากเจอ
เมื่อคืนฉันยังฝันว่าเธอ
รักฉันเลิศเลอกว่าหนังที่จอ
ฝันพาให้สุดทนไหวเผลอใจไปนั่งรอ
ค้นหาเธอต่อจนหนังที่จอจบแล้วก็ไม่เจอ
ซ้ำตั้งแต่ (*) อีกครั้ง
|
