หน้าแล้งดินแห้งใบไม้ร่วงหล่น
ทั้งใบและต้นก็เหี่ยวเฉา
ครั้นพอแสงแดดแผดเผา
ก็พากันเหี่ยวเฉา ร่วงโรย
แต่ก่อนเคยงาม เมื่อฝนพรำ
ชุ่มฉ่ำงามล้ำเมื่อคราฝนโปรย
แต่แล้วก็พากันร่วงโรย
เหี่ยวโหย ร่วงโรยเมื่อขาดฝนพรำ
*โอ้รักของเราเงียบเหงาเศร้าใจ
เหมือนดังดอกไม้ที่ร่วงหล่นช้ำ
รักเรานั้นก่อนเคยฉ่ำ
กลับกลายเป็นชอกช้ำสุดทน
เมื่อไหร่จะคืนกลับมาให้ชม
เหลือข่มตรอมตรมระทมหมองหม่น
ยิ่งเหลียวมองดูเห็นดอกใบหล่น
สุดทนหมองหม่นเหมือนดอกไม้โรย
(SOLO แล้วซ้ำตั้งแต่ *)
|
