เศร้าฤทัยเมื่อใกล้จากกัน
หัวใจไหวหวั่นตื้นตันน้ำตาคลอ
ถิ่นเคยอาศัยต้องลาไกลแล้วสิหนอ
เหลียวมองห้องหอโถเจ้าคงรอหาอาลัย
เข็มเหลืองเอยที่เคยได้เห็น
ทุกเช้าและเย็นเคยเป็นเพื่อนฤทัย
ดอกเจ้าช่างงามพิศเพลินดังเพื่อนปลอบใจ
ณ ที่นี่ไซร้ราชบุรีที่ให้ความรู้
เรียนวิชาการพยาบาล
ก่อเกียรติตระการเลิศงามหรู
ทั้งเพื่อน น้อง พี่ และทั้งผองครู
เมตตาเอ็นดูจึงได้เรียนรู้สมดังใจตั้ง
วันนี้เราภาคภูมิหนักหนา
ชีพเรามีค่า ปัญญาเหมือนพลัง
จะนำความรู้ที่ครูอบรมปลูกฝัง
เพื่อประโยชน์ยังผองมวลชนและเพื่อชาติไทย
ขอเทิดนามบรมราชชนนี
แห่งราชบุรีให้ก้องไกล
ให้วิชาชีพพยาบาลไทย
จักธำรงไว้เกียรติสถาบันยิ่งยงคงมั่น
จำขอลาที่เคยอาศัย
น้อมเคารพไหว้บรรดาคณาจารย์
ร่ำลาพี่น้องและเพื่อนเรียนร่วมสถาน
คิดว่าไม่นานต้องมาเยือนเยี่ยมถิ่นเคยเนา
|
