โอ้ลาแล้วหนอ
แดนหลอมหล่อพวกเรา
เคยกล่อมเกลา
ใจแสนเศร้าครานี้ต้องจากไป
กราบลาอาจารย์
ท่านสอนสั่งสิ่งใด
ยามจากไป
ศิษย์มิได้ลืมเลือนและเลยไกล
เห็นเฟื่องฟ้าและเข็มเจ้านั้นยืนเศร้า
ก็ใครเล่าอยากพรากจากเจ้าไป
ใจคร่ำครวญหวลไห้
แม้กายลับไกลต้องกลับมาเยือน
ต้องลาเพื่อนฉัน
ใจไหวหวั่นสะเทื้อน
คงไม่เลือน
เสมือนเคย เรานั้นอยู่โรงเรียน
|