ชีวิตเริ่มต้นสู่โพ้นทะเล
ลอยล่องร่อนเร่ก็คล้ายนาวา
สู้คลื่นลมแรงคน ทุกข์ทนก็ดิ้นรนฝ่า
ปรารถนาขอบฟ้าไกล
ดาวเหนือดวงหนึ่งใสซึ้งไม่จาง
คอยส่องนำทางหว่างฟ้าอำไพ
จูบดอกไม้ไมตรี น้ำใจคนดียื่นให้
ค่อยแจ่มใสขึ้นอีกครา
* กระหน่ำคลื่นคม ลมแรง
ฟ้ามืดดังแกล้ง ไร้แสงดารา
หวิวหวั่นความหวังลับฟ้า จะเหลียวมองหน้า
สุดแลหาอีกไม่มี
ดอกไม้ขาวปลิด โปรยสายปลายชล
ฝากแก้วกมล ฝั่งพื้นธาตรี
ก่อนนาทีสุดท้าย ฝังกายลงใต้นที
ส่งใจนี้มอบแด่เธอ
|
