แม้นห่างกันอยู่ยังขอบฟ้าไกล
กรรมหนใดส่งมาพบพานเจ้า
ให้พี่หลงไม่รู้แบ่งเบา
รักดังไฟร้อนเร่ารุมเร้าใจเผาระบือ
รู้แก่ใจว่ามีคู่หมายปอง
ยังหวังครองอยากจองเพราะใจดื้อ
ไม่กลัวเกรงใครเขาเล่าลือ
ถือว่าใจรักซื่อ จึงไม่หวั่นละอาย
* ใจหนึ่งนั้นใคร่จะลองชิง
คิดแล้วมาหยิ่ง แย่งชิงนั้นเสียเชิงชาย
ไม่ได้ครองสุดจะเสียดาย
ขอพ่ายยอมแพ้ชะแง้หลุดลอย
ขอเก็บงำซ่อนรักท่วมท้นฤดี
เวรฉันมีเปรียบดังเหมือนปมด้อย
มาทีหลังสุดหวังเอื้อมมือสอย
จำใจต้องปล่อยความรักลอยหลุดไป
(ร้องซ้ำตั้งแต่ *)
|
