ฟ้ามัวมือหม่นประชาชนร่ำไห้ หัวใจเจียนขาดด้วยความอาลัย
อาวรณ์หทัยโอ้องค์ภัคนี พระพี่นางกัลยาณิวัฒนา สู่สวรรคาลัย
พระองค์ทรงจากไปไม่คืนกลับมา เศร้าแสนทั่วทั้งแดนแทบขาดใจ
พระองค์ทรางงานเป็นที่เลื่องลือ แสงหนึ่งนั้นคือรุ้งงามแห่งไทย
ส่องไปแห่งใดให้ร่มเย็น ทรงตรากตรำทุกข์เข็ญเย็นค่ำ มิเว้นวาย
พระกรณีที่ทรงบำเพ็ญ มากหลายประชาไทยซาบซึ้งทวี (ประชาไทยให้จดจำ)
|