เยือกเย็นน้ำค้างกลางดึก ให้รู้สึกหนาวใจ
หนาวเหน็บฤทัย หนาวสั่นอยู่ในอารมณ์
แสงเดือนเลื่อนลับเลยไป สายลมยิ่งพัดพาให้หัวใจข้าร้าวระบม
เพราะเธอให้คอยฉันจึงต้องคอยซมตรม
คอยรักให้มาสุขสม ภิรมย์ไม่จาง
คอยคอยไฉนไม่มา สัญญาว่าจะไม่เลิกร้าง
โกรธเคืองอะไรถึงหักหัวใจลืมฉัน
ลืมคืนลืมวันคิดตัดสำพันธ์ ลืมรักร่วมใจ
ยิ่งคอยก็ยิ่งหายจะร้ายหรือดี
แสนห่วงยอดดวงชีวี คอยรักอยู่ป่านฉะนี้ แล้วไยไม่มา
ดวงใจฉันจึงไห้หวน ฉันครวญคอยรักที่แรมรา
โอ้ผิดสิ่งใดหนอจึงหลอกให้คอยเก้อ
เฝ้าคอยแต่เธอ ละเมอห่วงคอยให้รักกลับคืน
สุดทนด้วยลมหนาว สุดร้าวหนาวกายสะอื้น
หลงคอยอยู่จนค่อนคืน แม้นรักพี่ไม่ยั่งยืนน้องคงเศร้าเอย
|
