โอ้รักเอ๋ย เคยหวานชื่นฉ่ำ
ยังจดยังจำไว้ในมั่นไม่ลืม
นึกขึ้นมาแล้วพาให้ใจปลื้ม
ยังแสนดูดดื่มอยู่ไม่วาย
เคยพะนอคลอเคล้าสองเราระรื่น
เป็นสุขสดชื่นยามแนบแอบอุ่นกาย
แต่รักนั้นพลันเปลี่ยนเป็นแหนงหน่าย
สุดแสนเสียดายไม่วายจะคิดไป
(ดนตรีรับ)
** ดั่งเมฆฝนลมบนพัดผ่าน
รักก็เปรียบปานเหมือนลมที่ผ่านไป
จากไปแล้วมิควรย้อนมาใหม่
ชอกช้ำฤทัยทุกคืนวัน
ต้องขื่นขมระทมอุราหมองหม่น
ตันตื้นกมลพะวงหลงผูกพัน
โอ้รักเอ๋ยเคยเฝ้านึกหมายมั่น
แต่กลับแปรผันรักนั้นมาร้างไกล
(ดนตรีรับ) ย้อน**
|
