ลาแล้ววังสนของคนเคยอยู่
ศิษย์ขอลาครูลาเพื่อนเคยคู่เคียงขวัญ
สามปีที่เนาว์สุขเศร้าเคล้ากัน
ทุกข์ยากบากบั่นเราสร้างสัมพันธ์ไมตรี
ลาแล้วพณิชยการใจเศร้า
ไม่เห็นเพียงเงาคนที่เธอเฝ้าเมินหนี
เสียแรงร่วมใจฝักใฝ่ภักดี
ไม่คิดปรานีโอ้เปลี่ยวฤดีเจ็บช้ำ
สนยืนชะโงกเหมือนใจคนโศกเศร้าสรัอย
ไม่เห็นแม้รอยของคนที่คอยครวญคร่ำ
ขอลาก่อนแล้วขอลาเพื่อนแก้วกำแพงสีคล้ำ
พื้นดินที่เคยเหยียบย่ำทุกสิ่งที่จำติดใจ
ลาแล้ววังสนของคนเคยอยู่
เมื่อเหลียวมองดูใจหดหู่สั่นไหว
สายลมผ่านมาผิดข้าพลัดไกล
ฝากรักอาลัยต้องจากทั้งใจใฝ่ถึง
|
