เริงกันเถิดดี
สมเป็นราตรีบานไม่รู้โรย
เบิกบานสุดฤทัย ชื่นใจดังฝนโปรย
รุ่งเช้าไม่โรยไม่รา
นาน ๆ เจอกัน
ระเริงชีวันกันให้โสภา
ให้บานไม่รู้โรย ชื่นโชยไปทุกครา
ชื่นฝังอุราไม่วาย
วิมานแห่งไหน
แพ้ใจที่สาบานไม่หาย
ไร้โศกทำลาย
สำราญใจกายไม่สิ้น
เชิญ ๆ รื่นเริง
พร้อมกันบันเทิงเริงให้สมจินต์
เบิกบานไม่รู้โรยโบกโบยดั่งนกบิน
สู้ฟ้าและดินสราญ
|