ฝนโปรยหลั่งมาจากฟ้าพรมพร่ำ
พฤกษาชื่นฉ่ำแต่ใจฉันช้ำทวี
ฝนก่อนนั้นเราสุขล้ำ เคยรักดื่มด่ำชีวี
แต่ว่าฝนนี้ร้าวรอน
ฝนโปรยหลั่งมาดั่งน้ำตาร่วง
รักเอยหนักหน่วงหลอกลวงฉันหลงอาวรณ์
เพราะเชื่อน้ำคำเขาเพ้อ ฝันจนละเมอใจอ่อน
รักมายอกย้อนซ่อนซม
น้ำฝนชุ่มพื้นพสุธา
เหมือนน้ำตาชุ่มหมอนโศกตรม
ลมฝนพัดซ้ำยิ่งหนาวระทม
ฝนเอยอย่าพรมอยู่นาน
ฟ้าครืนครั่นครางหม่นหมางใจไหม้
ฟ้าครวญร่ำไห้ดั่งใจฉันนี้ร้าวราน
เพ้อพร่ำถึงรอยสวาทหวาน ฝนก่อนสองเราชื่นบาน
รักมาแปรผันฝนนี้เอย
|
