เสียดายเฝ้าแต่ชะแง้แลคอย
รออยู่ด้วยหัวใจลอย ไกลสุดมือสอยเกินไป
ไม่รู้บ้างเลยว่าจิตใจ
สุดห่วงอาลัยคลั่งไคล้ใจปอง
เสียดายใจเจ้าเฝ้ารักรำพัน
ยามเจอะก็ทักคุยกัน ยามเรียกก็หันมามอง
ไม่รู้ว่าใครที่ใฝ่ปอง
เมื่อยามเหลียวมองต้องเจอขวัญตา
ในหัวใจเป็นอย่างไรทายยาก
คิดเอ่ยคำรักกลัวรักแรมรา
เพียงขอปองแลเหลียวมองปองน้องยา
เหมือนประตูดวงตาฉันเปิดหาทรามวัย
(*) เสียดายไม่กล้าเอ่ยรักกานดา
เพียงแต่ฝากรักทางตา เพราะว่าไม่รู้ความนัย
อยากรู้ประตูหน้าต่างใจ
เปิดว่างหรือไรใคร่จองน้องเอย
|