เห็นเธอซึมเซา
เงียบเหงาเปลี่ยวเปล่าฤทัย
ฉันเองอยากปลอบใจ
ให้เธอสดใสให้ความระรื่นชื่นบาน
เห็นเธอขมขื่น
กล้ำกลืนสุดทรมาน
คิดไปยิ่งสงสาร
ฉันจึงต้องการเป็นเพื่อนปลอบขวัญใกล้กาย
(*) มิยอมคำนึง
ถึงเป็นม่ายเคยผ่านชาย
รักจริงมั่นหมาย
ฉันไม่อับอายคลายรักจากเธอ
ชื่อเพียงเป็นม่าย
รูปกายสิยังเลิศเลอ
หัวใจใฝ่เสนอ
แม่ม่ายอย่างเธอพบเจออดรักไม่ลง
|