ดึกดื่นตื่นใจห่วงใยทหาร ร้าวรานหนักหนา
ตื่นขึ้นมาน้ำตาไหลหลั่งดั่งใจฉันครวญ
ลมเอ๋ยลมพัดโชย ยังเคยชื่นชวน
ไยจึงกลับหวนโศกกำสรวลหวนเศร้าอาลัย
หรีดหริ่งระงม อกข้าต้องตรมระทมหวั่นไหว
ทหารท่องไพรคงหนาวสุดใจ เพราะใครเล่าหนา
เพื่อไทย เขาปกป้อง เขาต้องร้างราจากบ้านจากนา
วอนเทพเทวาคุ้มครองด้วยเอย
(ร้อวสองเที่ยว)
|