ฉันอ่านสาส์นที่เธอเขียนให้ แล้วมันเศร้าฤทัยเหตุใดมันจึงได้สั้นนัก
เขียนตัดสัมพันธ์สะบั้นหัก แม้เคยได้รู้จักให้ลืมเรื่องรักทุก ๆ สิ่ง
เธอไปเจอแล้วผู้หญิงที่แจ๋วและเพริศพริ้ง ทั้งสวยรวยมากจริง ช่างเลิศหญิงไปทุกอย่าง
หมองไหม้โถใครจะคิดบ้าง เขามาตัดรักจางอับจนหม่นหมางเสียเหลือดี
ฉันผิดฉันใดกันหนอนี่ แม้เรือนร่างโสภีแต่จนอย่างนี้มีดีไหน
แม้หากฉันไปเกิดชาติใหม่ ให้รวยเลิศเหนือใครจะงามแค่ไหนมิสำคัญ
ชายสมัยนี้งามของสตรีก็เท่ากัน รวยไว้เขาผูกพันมากเงินนั้นเขาเห็นก็เท่
หูหนวกหรือตาจะแสนเหล่ ขอรวยเถอะเขาเฮรุมรักทุ่มเททุก ๆ สิ่ง
|
