ลมรำเพยหอมเจ้าเอยบุปผาล่องลม
กลิ่นอวลทวนผสมหอมจนเกินข่มลมพาคะนึงครวญ
โอประทินซึ้งจิตจินต์ถวิลปั่นป่วน
ถึงเจ้าเนื้อนวลครั้งเคยชื่นชวนหวนครวญคลั่งไคล้
ร่วมเรียงเคียงแนบเขนยสองเราเคยชิดใกล้
ยังประคองกอดนางหอมปรางเจ้าแทรกไซร้ไล้โลมโฉมสะอาง
ต่างออดอ้อนวาจาหวามอุราดื่มรักชื่นพลาง
พรมจูบพลิ้วคิ้วคางหอมตรึงไม่จางเสน่ห์นางซ่านใจ
แรมระทมชู้คู่ชมลาร้างห่างไป
สู่อ้อมอกใครฉันตรมหมองไหม้ร้าวในหัวใจรอน
ยามราตรีครั้งก่อนมีนางนั้นแนบนอน
แต่พลันผันจรทิ้งเราให้นอนฝันเดียวเปลี่ยวทรวง
หริ่งร้องก้องหวาดผวาเหมือนพาน้ำตาร่วง
ยังอาวรณ์อ่อนใจหลงรักใคร่ใฝ่หวงเพ้อทวงสัญญา
ยิ่งยามลมโบกโบยพัดรื่นโรยโชยชื่นผกา
เรายิ่งตรมทุกคราเพ้อใจใฝ่หาดวงสุดาเจ้าเอย
|
