รังแกใจ ไปถึงไหนกันนี่
ตามราวี ไม่คิดปรานีเลยหรือไร
คนใจดำ ช่างคิดก่อกรรมทำได้
ฉันหลงฝากใจไว้ให้ กลับเอาไปรังแก
รังแกใจ ไปถึงไหนจะพอ
คงจะรอ คอยหาเรื่องต่อฉันผันแปร
ใครใจมาร พล่าผลาญจิตใจใครแน่
ทิ้งไปไม่เคยเหลียวแล ตามแต่ใจ
*ลวงคนใหม่ ไม่ได้ก็มา
เสแสร้งปั้นหน้า ฝากใจฝากกาย
ความแค้นนั่น ก็พลันมลาย
ยอมพลีกาย ด้วยหลงว่าไม่จืดจาง
รังแกใจ ไปถึงไหนกันเล่า
รังแกเอา โอ้หนอโอ้เราสูญทุกอย่าง
รังแกคน ที่เหลือแต่เพียงเรือนร่าง
หมายจะให้ตายพ้นทาง หรืออย่างไร
(ซ้ำ *)
|
