เจ้าจะงอนให้อ้อนวอนไปถึงไหนกันเล่า
เจอะหน้ากันเข้าก็เฝ้าเฉยเมย จะเลยจากไป
ไม่คิดเห็นน้ำใจพี่บ้างเลย หรือทรามเชยโกรธใครมา
จึงพาให้คิดเหมือนผิดใจกระไรเจ้า สุดที่เราจะเข้าใจ
หากโกรธเคืองเรื่องพี่ไม่รัก ขอพักไว้ก่อน
อย่ามุ่งหมายรอน ที่จริงก็งอน จะวอนอย่างไร
ไม่เห็นเธอสนใจที่จะฟัง หรือมีหวังอยู่แห่งใด
ดวงใจจึงคิดกลับตัวแกล้งยั่วเราให้คอยแต่เฝ้าหลงชม
(ร้องซ้ำสองเที่ยว)
|