สำเภาทอง เสมือนเรือนทอง
ผองศิษย์พณิชยการ
ฟ้าขาวพราวกมล วังสนตระหง่าน
เปรียบปานวิมานสถานอมร
ยามรุ่นครุ่นถึงคนิงนิตย์
หวังเป็นศิษย์พณิชยการพระนคร
สมศรัทธาจรรยาบรรณนิรันดร
อาจารย์สอนวิชาดีมีครบครัน
สายสัมพันธ์แน่นหนาสามัคคี
รุ่นน้องรุ่นพี่เลือดสีเดียวกัน
ยิ่งใหญ่แต่ไหนไม่สำคัญ
พณิชย์หนึ่งนั้นยึดมั่นรวมใจ
ลาแล้วแก้วตาพณิชยการ
ลาแล้วครูอาจารย์น้อยใหญ่
วังสนคู่ฟ้าจำลาไกล
แสนอาลัยด้วยใจรักและภักดี
|