เพลินหอมกลิ่นกล้วยไม้เอื้องไพร
พลิ้วลอยตามลมเร้าใจกลิ่นเจ้าหอมไกลนักเอย
หอมชื่นใจบ่เคยพบเลย
หอมซึ้งตรึงใจเหลือเอยฉันยังหวังเชยชื่นอุรา
เอื้องเวียงดอย
น้อมนำให้ข้อยบุกป่าฝ่าดงหลงคอยหา
ด้วยใจรักหนักหนา
ฉันจึงถึงอุตส่าห์มายังเมืองเหนือนี้
แว่วเสียงน้ำไหลรินอยู่ในห้วย
ฟังเสียงช่วยให้ใจหลงทวี
บุญของพี่ ถึงมีโชคดีได้ชม
ยอดเขาสูงตระหง่าน
ยิ่งพลอยเบิกบานสำราญอารมณ์
กลิ่นเอื้องเวียงดอยลอยตามลม
กลิ่นนั้นข่มไม้งามตามป่านั้นให้เศร้า
งามแย้มกลีบสอดสีรื่นรมย์
ชูช่อชวนเชยชิดชมชื่นฉ่ำอารมณ์ของเรา
สวยเลิศลอยจิ้มลิ้มพริ้มเพรา
หลายเพศต่างพรรณของเจ้านั้นให้เราหลงอยู่เดียว
ซ่อนอยู่ไกล หากคนฝักใฝ่ก็ได้แต่ฉันนั้นแลเหลียว
ด้วยใจคิดซาบเสียว
กลิ่นหอมเหนี่ยวให้ฉันเที่ยวมาด้วยความรักใคร่
ขึ้นอยู่เชิงเขางามอยู่ตามป่า
ดูเหมือนว่าสุขกว่าอยู่หนใด
ครวญหมองไหม้
หวังได้เด็ดเอาไปแนบดวงจิต
แต่นึกเกรงเอื้องไพร อาจจะเศร้าใจเพราะไกลจากถิ่น
จึงต้องเฝ้าคิดจิตถวิล ได้แต่กลิ่นหอมไปจนสิ้นรักเอย
|
