ความเอ๋ยความหวัง เจ้าเหมือนดังพลังช่วยประทังจิตใจ
แม้ถ้าสิ้นเจ้าไป เชื่อหรือไม่ ตัวสลายแน่นอน
อย่าทิ้งข้าไป เจ้านั้นแนบดวงใจข้าจึงไม่อ่อนแอ
แม้เจ้าเกิดผันแปร ไม่เหลียวแล ข้าต้องแย่แน่นอน
ใจหวังว่ายอดบูชายังห่วงหาอาวรณ์
สักวันเขาคงหวนคืนเหมือนก่อนพร่ำวอนจงเป็นดังหวังใจ
เพียงหวังเท่านี้ คงมิไกลเกินที่จะเป็นดังหวังไว้
มิได้หวังมากมาย ทนหวังไป คงมิตายไปก่อนเอย
|