เธอลืมตาเมื่อคราอรุณ    
คิดถึงคุณว้าวุ่นทุกวัน    
สุดอ้างว้างคุณจางรักมั่น    
ฉันอกใจไหวหวั่นเลื่อนลอย  
     แสงสุรีย์ยามสายรัอนแรง    
ความระแวงเคลือบแคลงหลงคอย  
โอ้ความรักเหมือนน้ำเริ่มกร่อย  
ร้อยความรักอ้อยสร้อย เสียดาย  
  
     คิดถึงรูปรอย   
เฝ้าหลงคอยคุณวนเวียนเจียนตาย  
เย็นย่ำค่ำสาย  
ไม่รู้คลาย  คิดจนไหวหวั่น  
แม้ว่าคุณไม่เหลือเยื่อใย  
แม้หัวใจคุณหักรักบั่น  
แต่ใจฉันมั่นคงไม่หวั่น  
ฉันจารึกรักมั่นมิลืม 
        |