เธอลืมตาเมื่อคราอรุณ
คิดถึงคุณว้าวุ่นทุกวัน
สุดอ้างว้างคุณจางรักมั่น
ฉันอกใจไหวหวั่นเลื่อนลอย
แสงสุรีย์ยามสายรัอนแรง
ความระแวงเคลือบแคลงหลงคอย
โอ้ความรักเหมือนน้ำเริ่มกร่อย
ร้อยความรักอ้อยสร้อย เสียดาย
คิดถึงรูปรอย
เฝ้าหลงคอยคุณวนเวียนเจียนตาย
เย็นย่ำค่ำสาย
ไม่รู้คลาย คิดจนไหวหวั่น
แม้ว่าคุณไม่เหลือเยื่อใย
แม้หัวใจคุณหักรักบั่น
แต่ใจฉันมั่นคงไม่หวั่น
ฉันจารึกรักมั่นมิลืม
|