ฉันเบื่อผู้ชาย
เปรียบก็คล้ายเลี้ยงนกไว้ไม่เชื่อง
รักป้อนก็เปลือง
ยังแค้นเคือง รักไม่อิ่มเลย
รักที่กินอยู่อิ่มหนำ
ไยมิจำ รังนอนที่เคย
เผลอ ๆ กรงเปิดเผย
เจ็บใจเหลือเอ่ย ผกผินบินไกล
หิวกลับมารัง
ปิดกรงขัง นั้นระวังครวญใคร่
เขาว่าบาปใหญ่
จะขังใจไม่ดีแน่นอน
ขังไว้เป็นบาปเป็นกรรม
ปล่อยเขาทำตัวบินจากคอน
รักหลงเขาจะย้อน
กลับรังเหมือนก่อน ดังรู้คอนเคย
|