กิเลสคนหมองหม่นอุรา
หลงรูปกลิ่นรสสัมผัสศรัทธา
ก่อกิเลสเจตนา
ชักพาทุกข์ใจฤทัยระทม
คนเกิดมาแล้วต้องตาย
ร่างกายสิ้นแล้วเน่าจมซากถมแผ่นดิน
สุดสิ้นพรมจรรย์ตัณหา
อย่าเบาปัญญา
โลภหลงคงพาร้อนใจ
ให้ภาวนา วัฏสังขารา
นิจจานิจจัง
อย่ามัวหวังพึ่งใคร
กิเลสคนร้อนรนไฉน
เหมือนกงจักรเหลือจะหักหนักใจ
ดิ้นอยู่ในบ่วงมารร้าวราญร้อนทรวง
เพราะดวงชะตา
คนเราอายุไม่ยืน
ถึงตายไม่ฟื้นกลับมา
ให้เขาได้บูชา
ด้วยความดีทำมาเกิดผล
อย่ามัวลืมตน
ชีวิตของคนไม่แน่แล้วแต่จังหวะ
หักโทโสโมหะ
สละกิเลส เหตุลุ่มหลงทั้งปวง
|
