ความรักอะไร
ที่ว่าจับใจนานไปยังรู้คลาย
รักกันแทบตาย
แล้วยังมาหน่ายกลับกลายเป็นร้างรา
ความทุกข์เข้าครอง
สุดจะหม่นหมองถึงต้องนองน้ำตา
รักนี่แหละหนา
เขาจึงเปรียบว่าไม่ผิดกับพิษไฟ
หากใครแม้มัวระเริง
ถ้าไม่รู้เชิงคะนองลำพองฝันใฝ่
แล้วจะพาให้หมองไหม้
รักกลับกลายระทมขมขื่นทวี
ควรคิดไตร่ตรอง
ถ้าหากจะลองมีรักดูสักที
รักชาติเถิดดี
แล้วจะไม่มีหมองหม่นในหัวใจ
|