บรรเจิดเลิศล้ำบัวบาน
สะคราญลออกอหนึ่ง
ก้านชูอยู่หว่างกลางบึง
งามซึ้งขาดคนเหลียวแล
สิ้นสูญเทิดทูนใฝ่ปอง
ไม่มองไร้เยือนเชือนแช
อำพรางอยู่กลางจอกแหน
เดียวแดด้วยเจ้าหลงบึง
เหมือนดังนารี
สดศรียามมองต้องตะลึง
ฤทัยคะนึง
ซาบซึ้งคุณงามความดี
ผิวผ่องละมุน
อบอุ่นด้วยใจไมตรี
หวานคำพร่ำพลี
ศักดิ์ศรีดำรงมั่นคงยืนยาว
ชีวีน้องนาง
อยู่ท่ามกลางกลางถิ่นกลิ่นคาว
ลือชื่อโฉดฉาว
แสนเศร้าน่าชังยังถูกประนาม
ฝืนใจทุกข์ทน
ด้วยคนมองข้ามย่ำหยาม
มองเห็นเช่นทราม
ชอกช้ำด้งบัวหลงบึง
|
