บัวน้อย เห็นลอยเด่นกลางบึง
ดอกหนึ่ง พึงเบ่งบานสดสวย
สีงาม กลิ่นโชยระรวย
ดอกดูระทวยยามลมโบยพัดผ่านมา
ยามมองฉันฝันใฝ่คะนึง
หึ่งหึ่ง มวลหมู่ผึ้งเสาะหา
เคล้าเคลีย ก็บินลับตา
ไม่คืนหวนมา เมื่อคราความหวานสิ้นไป
คิดแล้วเศร้าอุรา
บัวน้อยเด่นตาเปรียบเหมือนหญิงที่อ่อนวัย
จิตใจย่อมหวั่นไหว
ลืมตัวเหลิงไปในสิ่งยั่วยวน
นางถึงจะเด่นกว่าใคร
ทรามวัยไม่สงวนนิ่มนวล
พลั้งไปกับคำชักชวน
เปรียบความหอมอวล บัวน้อยยามไร้ค่าเอย
|
