โลกของเธอเลอรื่น เมื่อเธอยืนชื่นชม
โอ้ดอกไม้สายลม พลอยเริงรมย์ พลิ้ววพรมพร่างตาม
โลกเป็นของเธอแล้ว พริ้งแพร้วเพียงแก้วฟ้างาม
โลกฉันมันหวั่นหวาม ร้างเลวทรามยามเธอไม่มี
เราเคยสร้างโลกรมย์ สุขสมโสภี
รักเคยชื่นชวนชี้ โลกสีแสงพราย
แต่เมื่อเธอเปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งแสลงสลาย
เหลือเพียงนิยาย อันมิตายทำลายสัจจา
โลกโสภาลาก่อน ไม่มีพรก่อนลา
สิ้นคำขวัญสัญญา จะคืนมาหากันเมื่อใด
โอ้ลาแล้วความรัก แม้รักจะผลักฉันไกล
จะร้างใจไว้ไห้ รักอาลัย ไปนานเท่านาน
เธอเคยชื่นรื่นรมย์ สุขสมสำราญ
ฉันมันเบื่อมันคร้าน โลกล้านมายา
สวัสดีไม่มี นิราศเรานี้นาถา
ภพเธอโสภา ภพฉันโศกา ขอลาก่อนเอย
|
