อนาถเหลือล้ำบัวบานเหนือน้ำอยู่ห่างคน
ลับตาอยู่จนกลางบึง
ได้แต่ชะเง้อละเมอรำพึง
เจ้าอยู่ถึงกลางบึงปล่อยให้ผึ้งชื่นชม ("เชยชม")
แดดส่องผิวน้ำบัวพลอยหมองคล้ำด้วยแดดเผา
สีเจ้าก็เศร้าด้วยลม
ตกดึกน้ำน้อยนอนคอยคนชม
เจ้าต้องคลุกโคลนตม กลีบที่บ่มโรยรา
* บัวน้อยลอยอยู่กลางบึง
ครั้นคนเอื้อมไม่ถึงมีฝูงผึ้งบินมา
อยากพักพิงบนหิ้งบูชา
เขาไม่ปรารถนาแล้วจะว่าเขาแกล้ง
โธ่ อยู่ไกลหนักหนา
ดังซ่อนหลบตาแอบแฝง ("บัวซ่อน")
หากปล่อยทิ้งไว้พอใจแมลง
สิ้นกลิ่นสีโรยแรงแล้วคงเหี่ยวแห้งคาบึง
(ซ้ำตั้งแต่ *)
หมายเหตุ:
- บันทึกแรกร้องตามเนื้อร้องที่ปรับปรุงแล้วนี้
- บันทึกใหม่มีที่ร้องต่างจากบันทึกแรกสองแห่ง ตามที่วงเล็บไว้
- บันทึกแรกมีร้องซ้ำตั้งแต่ * ความยาวเพลงประมาณ 3 นาที 15 วินาที
บันทึกใหม่ร้องรวดเดียวจบ ไม่ซ้ำ ความยาวเพลงประมาณ 2 นาที 38 วินาที
(นิมิตสวรรค์)
|
