ไม่มีจูบลาส่งมาจากคุณ
โลกช่างทารุณหมุนพรากเราผัน
หมดเยื่อสิ้นใยไร้สัมพันธ์
ไม่มีแม้แต่ความฝัน ฝันอันปลอมปั้นปลื้มมา
ไม่มีข่าวคราวจากดาวจากเดือน
ร่องรอยค่อยเลือนเหมือนเมฆลืมฟ้า
วี่แววแว่ววายคล้ายฝนซา
เล่ห์โลมโหมเสน่หาเหมือนลมโลมล้าอ่อนเบา
อยากเห็นคุณบุญตา
คุณก็ไม่มาพบตาเห็นหน้าคนเขลา
ฉันมันคนโลกเก่าเก่า
เห็นแต่ร้อยเท้าเขาเดินร้างเราเลยไป
ไม่มีไม่มาให้ตาได้มอง
ให้ใจได้ปองร้องร่ำปราศรัย
ให้กายได้โลมชมไฉไล
ให้แรงรักที่เราไร้รัดรึงเราไว้ใกล้กัน
|
