รักนั้นมีพิษสงร้ายกาจ แม้นใครตกเป็นทาสอารมณ์
มัวระเริงหวังจะชื่นชม แล้วจะตรมระทมอุรา
เหมือนดั่งไฟแม้ใครรู้เท่า ความร้อนเร่าก็จะสิ้นซา
กลับบันดาลผลให้หนักหนา ทั้งจะพาปลื้มปลุกสุขใจ
จงเจียมจิตอย่าคิดลุ่มหลง เฝ้าพะวงเหลิงหลงเกินไป
รักนั้นหนาท่านว่าเอาไว้ เป็นสองนัยคือ น้ำตาล น้ำตา
นึกตรองไตร่เสียให้ดีก่อน แม้ใจร้อนก็จะเสียท่า
ต้องชั่งใจเสียให้แน่หนา แล้วน้ำตาจะไม่ร่วงริน
|