ช. โชคดีที่มาเจอ ฉันมาทักเธอไยเก้อเขิน
ญ. จะไปแห่งใดเชิญ มิควรวกเดินเหินตามกัน
ช. เหตุใดจึงเมินไป นัดกันแล้วไยจึงบิดผัน
ญ. ก็เธอนั่นใครกัน นัดกันสัมพันธ์เมื่อวันใด
ช. รู้จักทักทำไม่เห็น ล้อเล่นใช่ไหม
ญ. ถ้าเคยรู้จักฉันจำได้ นี่เป็นลูกไม้ใช่ไหมเธอ
ช. ไม่ควรแกล้งลืมกัน ร้างไปสองวันไม่น่าเผลอ
ญ. หน้าตาไม่เคยเจอ ฉันเคยนัดเธอเมื่อไรกัน
ช. เหตุใดจึงเอียงอาย
ญ. ยิ้มพราย อุ๊ยตาย! มันให้ขัน
ช. นี่มันยังไงกัน
ญ. ฉันพอรู้ทันสันดานชาย
ช. เหตุใดตัดไมตรี
ญ. เพราะความรู้ดีที่มุ่งหมาย
ช. อย่าเมินทำเดินกราย
ญ. น้ำคำเราะรายน่าอายใจ
ช. แม้นบ้านของเธอ ก็รู้ว่าอยู่ที่ไหน
ญ. บอกมาสักคำแม้นจำได้
ช. บ้านพานใช่ไหม บอกฉันมา
ญ. อย่าทำตู่คำคม ฉันอยู่สีลมทางฝั่งขวา
ช. ปล่อยความห้าแต้มมา ฉันตัองขอลาแก้วตาไป
|
