งามพิศแลเหม่อเพ้อแต่มอง
งามเพียงจันทร์ผ่องเพ้อจ้องมองแลชม
แสนงามวิไล เธอช่างกระไร
ทำให้เพลินอารมณ์
ขนงเนตรเกศดำเธอช่างขำคม
งามสมวงพักตร์ช่างน่ารักกระไร
ถ้าใครได้เห็นแล้วไม่เว้นฝันใฝ่
นึกอยากได้เป็นคู่เคียงคลอ
ยามยิ้มชวนให้ใคร่พะนอ
ยามแย้มชวนก่อให้จิตไหวหวั่น
แม้เพียงชายตาแลมา
ยังพาให้ใจสะท้าน
สวยหาใดเปรียบเทียบกับเยาวมาลย์
งามแสนสะคราญพาจิตใจไม่เลือน
บุญเธอกระไรหนอสวยใครไม่เหมือน
แม้แต่เดือนก็ไม่เหมือนงามเธอ
|
