สุดแสนอาลัยจำจรจากไกลไปก่อน
เมื่อความรักรอนจำข่ม
จากไปรับกรรมจำตรม
โธ่ฉันกราบก้มแต่เขาเมินชมสิ้นหวัง
สุดแสนอาวรณ์ลาเตียงที่นอนวอนว่า
สุดกลั้นน้ำตาไหลหลั่ง
ห้องเคยสำราญปานวัง
ลาหมอนเตียงตั่งลามุ้งม่านบังจากกัน
จากไปดั่งใจขาดหาย
น้ำใจสุดหมายหัวใจตื้นตัน
แม้ว่าจะแรมร้างกัน
แต่ใจยังสัมพันธ์ รักยังมั่นสดใส
ยามฉันตรอมตรมจะวอนให้ลมเป็นสื่อ
ประนมสองมือวอนไหว้
ให้ลมพัดความอาลัย
นำรักมาให้เพื่อน้อมน้ำใจต่อกัน
|
