เมื่อแรกเราได้มาพบสบตา
ในอุราฉันให้หวั่นไหว
เธอมองมาพบตาคราใด
เหมือนดังหนึ่งหัวใจฉันใฝ่ละเมอ
ฉันได้เห็นเธอเสียวซ่านในฤทัย
อุ๊ย ยิ่งสบตาพาใจระทึก
ฉันก็นึกแต่พรั่นหวั่นไหว
ตาเธอนั้นมันช่างมีนัย
มองกันอยู่ร่ำไปมองได้มองดี
อย่างจ้องนักสิ ฉันจั๊กจี้ใจ
ดูซียังนั่งจ้องมองเหม่อ
แปลกจริงเออเธอมองอะไร
เฝ้าแต่มองฉันต้องหลบไป
หมั่นไส้ อุ๊ยต๊ายแน่ะคนอะไร
แหมอย่าได้มองจ้องกันอย่างนี้
อุ๊ยดูสิฉันจั๊กจี้ใจ
ยามเธอนั้นมองฉันทีไร
ฉันรู้สึกเสียวใจไหวหวั่นฤดี
อย่าจ้องนักสิฉันจั๊กจี้ใจ
|
