ลาแล้วพยาบาลหญิง ยิ่งใจยามจากไปเหลือลืม
น้ำตาข้าซึม ไปแล้วไม่ลืม เศร้าซึมครึ้มคราวห่างเห
กิ่งสนบ่นพึมเศร้า ซึมเศร้าใจวิเวกใจว้าเหว่
ฟังหลิวครวญรวนเรกายทุกข์ป่วนซวนเซ แดนเสน่ห์ภิรมย์
เคยเคล้าคลอโอ้ฟลอเรนซ์เอย ฟ้าขาวที่เคยชื่นเชยชิดชม สระแก้วเอ๋ยคลาดแคล้วไม่แคล้วโศกซม เหลือจะข่มอารมณ์สะเทือน ที่ไหนใจอุ่นเท่าแดนถิ่นเดิม เคลิ้มเพลิดเพลินน้องเพื่อน น้ำตาข้าเตือนไปแล้วไม่เลือนต้องเยือนหวนคืนวิทยาลัย
|
