ลาแล้วศิษย์ศึกษิตโสธร
ลาแปดริ้วอาวรณ์ ทรวงสะท้อนอาลัย
วังเวงเหลียวมองชวนร้องไห้
ถิ่นนี้ลืมมิได้ กายจากไกลใจคง
ลาแล้วเพื่อนคู่จิตมิตรใจ
ทรวงวาบหวามยามไกล ใจอ่อนไหวเกินปลง
จำลาน้ำตารินไหลลง
รวมสายจิตไว้ตรงบางปะกงนที
แลหา ลาหาย หญิงชายมวลเพื่อน
ใครเล่าคอยหวนเยี่ยมเยือน ลาแล้วเสมือนเปรมปรีดิ์ี
ขอลาลานร่มสารภี
ทั้งร่ำลาน้องพี่ ทุกข์สุขเคยมีร่วมเรา
ลาแล้วศิษย์ศึกษิตพิมาน
ลาถิ่นฐานอาจารย์ ทรวงสะท้านซึมเซา
อาลัยซึ้งใจแสนเศร้า
จากแล้วแว่นแคว้นเก่า น้องพี่เราเหลือลืม
|
