ความรักนั้นมันยุ่งหนักหนา ความรักพาอุราให้ยุ่ง
หาญหักชักจูง เรื่องรักมันยุ่ง ยุ่งไม่วาย
ก่อนรักกันมันยากหนักหนา พอรักแล้วแก้วตามันง่าย
ทิ้งดิ่งพริ้งพราย ผู้หญิงผู้ชายร้ายสิ้นดี
งอนแง่ สาระแนนักนี่
เมื่อรักชินเล่นลิ้นสิ้นดี
ดูซิดู เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็บ้า
ไม่พบหน้าทำท่าจะตาย พอพบกันทำอายเมินหน้า
รักหนักชักพา ไม่เห็นพูดจาเหมือนบ้าบอ
เรื่องรักกันมันยุ่งไม่หาย ก็หญิงชายเราเป็นคนก่อ
ชายบ้า หญิงบอ มันน่าหัวร่อบ้าพอกัน
แรกรักกันนั้นทำปากหวาน ถึงสาบานเป็นตายรักมั่น
พอได้สมครัน ก็ทิ้งขว้างกันขันกระไร
ดีชั่ว ยอมเสียตัวยอมได้ผิดนิดเดียวกลับย้อนงอนไป
หมั่นไส้...ดูแอ็คกันไปแอ็คกันมา
จะรักกันดี ดีปะไร จะแอ็คกันทำไมเป็นบ้า
มันยุ่งชักพา ที่แท้ก็บ้าทั้งหมดเอย
|
