เมื่อยามพระจันทร์เปล่งแสง
นภาสิ้นแสงดารา
ครั้นเมฆมาทับจันทรา
ทั่วพื้นนภามืดไป
เมื่อยามพระจันทร์อับแสง
แสงดาวเปล่งแสงอำไพ
ระยิบระยับแพรวพราย
โอ้ดาววิไลงามตา
ได้ชมแสงจันทร์
แสงดาวก็พลันไร้ค้า
ถึงยามสิ้นแสงจันทรา
กลับเห็นดาราน่านิยม
เปรียบจันทร์และดาวเช่นรัก
รักไกลก็จักระทม
รักซับรักซ้อนอาวรณ์ใจตรม
อกฉันระทมจนตาย
|