สิ้นรักสิ้นหวังหัวใจเจียนคลั่งต้องนั่งเสียดาย
ทุกอย่างมันสายแพ้เล่ห์เหลี่ยมชายอับอายหนักหนา
เชื่อลิ้นหลอกลวงน้ำตาต้องร่วงเจ็บทรวงทุกครา
ช้ำชอกอุราพิษเสน่หาฆ่าฉันทุกวัน
เหมือนบาปที่เคยกระทำซ้ำติดพัน
คอยย้ำจิตฉันให้จาบัลย์เรื่อยไป
เจ็บเหลือจะจำร้องไห้ครวญคร่ำนี่กรรมหรือไร
เขาตัดสวาทไปถึงเจ็บแค่ไหนหักใจมิลง
เฝ้าคิดคร่ำครวญหัวใจปั่นป่วน
รัญจวนพะวงฝังจิตลุ่มหลง
รักหนึ่งมันคงซื่อตรงเสมอ
เจ็บช้ำเท่าไรก็ยังทนได้แปลกใจนะเออ
หลงเสน่ห์เธอ ฝังจิตพร่ำเพ้อแต่เธอร่ำไป
หวังว่าสักวันเธอคงเห็นจิตใจ
คงหวนเยื่อใยคิดรักใคร่เมตตา
ยิ่งคิดหักใจเหมือนยิ่งพาให้
ปักใจทุกคราพิษเสน่หา
ฝังจิตติดตราศรัทธามิจาง
|
